01/14 και 14/01 aka για πάρτη σου θα γίνω γλυκανάλατη

Μοιράζομαι σε στάσεις λεωφορείων

αφήνω κομμάτια μου στα καθίσματα των τρένων

πήγαινε και έλα, ξαναέλα και φύγε.

Oύτως ή άλλως δε θα έμενα μωρό μου

δε το μπορώ και δε το θέλω

δε μας ταιριάζει η στασιμότητα, μ'ακούς;

Κάνε μου έναν καφέ να ξεπλυθώ

και άφησε με να σε κοιτάζω όσο ντύνεσαι

άφησε με να σε αγγίζω όσο ντύνεσαι

πούλα μου έρωτα και λίγο παραμύθι

κι εγώ θα σου μιλώ για τέχνη και βιβλία

Θα βγαίνουμε και βόλτες, ακούς;
θα σ'αφήνω να γεύεσαι ατόφια ελευθερία
όσο κοιτώ τον ουρανό και φλέγομαι γελώντας
Θα σε μεθάω με στιγμές, ακούς;
την παράνοια θα διώξω, θα βγω στην επιφάνεια
αρκεί να μη με τιμωρείς μ'αδιαφορία

Δε σου γράφω γιατί σ'αγαπώ, ούτε γιατί μου λείπεις

απλά θέλω να σου χαρίσω αλλοπαρμένους στίχους
γιατί οι σκέψεις μου γίνανε ποιήματα
κι οι λέξεις μου μηνύματα 
που ποτέ δεν σου' στειλα γιατί φοβόμουν

Η μοναξιά μου απόψε τρυπάει τοίχους, αγάπη μου
και φεύγει μακριά για να σε βρει χωρίς εμένα
δε στη χαρίζω, γιατί ήταν -στην τελική- δικό σου δώρο

Κατάστρεψε τον κόσμο μου γλυκά

για να μπορώ να χτίζω απ'τα συντρίμμια

Θέλεις να πάμε για xp στη γειτονιά μου;

Αν υπάρχει κάτι που με αηδιάζει

είναι αυτοί που ψάχνουν το βόλεμα

πουλώντας κι αγοράζοντας μυαλά άλλων

αν υπάρχει κάτι που μισώ

είναι η θέληση σου να νικάς 

χωρίς να γουστάρεις να παλεύεις

αν υπάρχει κάτι που σιχαίνομαι

είναι οι ψεύτικες εκκρίσεις των ματιών σου

τα βράδια που ψάχνω την αλήθεια

Αν κάτι ζητώ

αυτό είναι η φυλακισμένη σου ελευθερία

να την πιάσω, να την στήσω στον τοίχο

να την σκοτώσω και να στην δώσω πίσω

για να δεις πως είναι να πέφτεις στα γόνατα όταν δεν έχεις πόδια

για να δεις πως πιάνεται κάτι που δεν έχει ύλη

Αν κάτι δε γουστάρω

είναι να πείτε πως "ήταν άρρωστη"

είναι να πείτε πως "ήταν φευγάτη"

δεν είμαι τίποτα

έχω μονάχα μια λαχτάρα να μασήσω τις ατροφικές σας ψυχές

και να σας φτύσω ό,τι δεν χωνεύεται στην μάπα

Αν υπάρχει κάτι εκεί έξω που τρέφει το μυαλό μου

είναι τα ερεθίσματα που μ'ερεθίζουν 

είναι οι μάχες με τις γάτες στην αυλή μου

είναι τα κομμάτια του προσώπου σου στον πρωινό καφέ μου

Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να με σώσει

θα θελα να'ναι δικό σου

ή έστω να μου το'χεις χαρίσει

για να έχω να λέω και να γράφω

Θα σε πάω μια βόλτα

θα τσακίσουμε τα πόδια μας

και θα μεθύσουμε με γλυκό κρασί

πάνω στα πτώματα του πάρκου

Αν έχω ένα όνειρο εν τέλει

είναι να βγω στο μπαλκόνι και να σε φιλήσω

κι έπειτα να πέσω στο κενό

φωνάζοντας "ο ρεαλισμός ψόφησε"

Δεν υπάρχει καμιά ουσία σε αυτόν τον κόσμο

που να με μαστουρώνει πιο πολύ

από την θέληση μου να σε θέλω τόσο

ώστε να μπορώ κάθε μέρα να με σκοτώνω

να διαλύω τα πόδια μου

και να σέρνομαι στο δρόμο 

μέχρι να σε ξαναβρώ

Επειδή μεγάλωσες στην φωτιά

δε σημαίνει πως θα'σαι μια ζωή καμένος 

410_reject

Κάτι τέτοιες ώρες σε σκέφτομαι

και μεθάω με την καύλα στα μάτια σου

με τις σταγόνες νερού πάνω στα χείλη σου

με την όρεξη σου για ζωή μέσα στο μαύρο

κάτι τέτοιες ώρες μου λείπεις

μα θα' θελα ο πόθος μου για σένα

να έσβηνε την κάψα μου γι'απάθεια

και την ανάγκη του να έχω επιλογή.

Ανάμεσα σε σένα και σε μένα

διαλέγω τη μοναξιά

διότι τίποτα δεν κατάφερε ακόμα να την πνίξει·

μαζί σου είμαι μόνη με τις φοβίες μου

μαζί μου -απλά- μόνη.

Ναι μη με ρωτάς, σ'αγαπάω

μα δε γουστάρω πια να με φοβάμαι

κι έτσι σε χάνω στα στιχάκια μου

για να μπορώ να σε ψάχνω τα βράδια στον καπνό μου

ναι, σ'αγαπάω και το ξέρεις

αλλά η σκέψη σου είναι αδρανής

και με κρατάει πίσω

και πάνω απ'όλα δεν αρκεί 

για να γεμίζει με ζωή 

το άδειο μου χαρτί

Έρωτας μωρό μου, είναι η εκφυλισμένη επανάσταση

κι επανάσταση είναι ο εξιδανικευμένος έρωτας.

Δυο αέναοι κύκλοι, χωρίς αρχή και τέλος.

Και κάπου στη μέση τους εμείς

να αναρωτιόμαστε αν πριν τον θάνατο

προφτάσαμε να αγγίξουμε

να χορέψουμε

να κλάψουμε

να φιλήσουμε.

Ναι μωρό μου, σ'αγαπάω·

και κλείνομαι σε κενές σελίδες και κενά κελιά

μα αυτά τα γαμημένα τα κενά 

ποτέ δε γέμισαν μ'ανθρώπους