Εντ δατ γουός όλ.

Και έτσι απλά τελείωσε.
Μια συζήτηση που αναβάλλεις εδώ και μέρες
τσουυυυυυυυπ πετάγεται σε δυο στιγμές και τα τελειώνει όλα.
Ουυυφ τουλάχιστον υπάρχει ανακούφιση.
Τα είπες ρε παιδί μου, τά'βγαλες από μέσα σου
και τ'άφησες να πάνε στο διάολο.
Τι? Νευρίασες που έβρισα? Δεν μου καίγεται καρφάκι.
Δεν ψάχνω επιβεβαίωση απο σένα , αλλά ούτε και απο κανέναν.
Εξάλλου ένας ανθρωπος που αγαπάω πολύ κάποτε μου' χε πει
ΟΤΙ ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΤΟ ΛΕΩ.
Έτσι κι εγώ σήμερα σαν κακό παιδάκι τα έφτυσα όλα μέσα στην μάπα σου.
Ενιωσες άσχημα? Δεν με νοιάζει
Με θεωρείς κακιά? Δεν με ενοχλει
Α και μπορώ να σου απαντήσω στην ερώτηση σου μικρούλι.
Ναι ένιωσα πολλά για σένα. Ναι ότι έλεγα το εννοούσα.
Εσύ όμως ποτέ δεν με ρώτησες αν θα αντέξω. Βλέπεις,
μόνο εγώ μπαίνω στον κόπο να κάνω τέτοιες ανούσιες ερωτήσεις.
Και αν πιστέυεις οτι έχω άδικο, έλα με επιχειρήματα και πες τα μου.
Φτύστα μου στην μούρη όπως έκανα εγώ. Σε προκαλώ.
Εγωιστής, αυτό είσαι. Και δεν σε κατηγορώ.
Όλοι λίγο πολύ είμαστε. Φροντίζουμε να το μετριάζουμε..
Ενώ εσυ οοοοοοχι, δεν μπορείς να βάλεις τίποτα πάνω απο τον γλυκό σου εαυτούλη.
Η τελευταία μου συμβουλή? Χμμμ καθόλου δύσκολο
Μείνε αγκαλιά με τις 3 υπέροχες κιθάρες σου. Αν και είναι παγωμένες,
δεν θα σε απογοητέυσουν ποτε. Δατς ε πρόμις.
Θέλω να μείνω μόνη. Καλό απόγευμα.

Χωρίς νόημα

Χμ. Είναι 11. Κατι έχω πάθει με αυτήν την ώρα τελευταία..
Τα φιλτράκια μου τελειώνουν. Άραγε θα την βγάλω την νυχτα??
Δύσκολη μέρα σήμερα και χρειάζομαι τσιγάρα.. ΠΟΛΛΑ τσιγάρα
Η χαρμολύπη έχει γίνει κομμάτι της καθημερινότητας μου και δεν ξέρω
αν υπερισχύει η χαρά ή η λύπη. Μικρές στιγμές της ημέρας μου χαριζουν τρελή χαρα,
ενώ τις υπόλοιπες νταουνιάζω άσχημα. Και τώρα αγαπητέ μοναδικέ μου αναγνώστη 
θα με ρωτήσεις γιατί και δίκιο θα'χεις. Πάντα ησουνα περιεργος, σε θυμάμαι..
Έχω το χείριστο συνήθιο να αγαπάω κάτι τελειωμένο. Κάτι απο το οποίο τράβηξα
ότι ήταν να τραβήξω και έχει πλέον στερέψει. Μας τελείωσε, πώς να το πω..
Αλλά εγώ εκεί, καμένη και κατεστραμένη συνεχίζω να πιστέυω σε μια ελπίδα που έχει χαθει από καιρό.
Αγαπάμε φίλε μου... Αγαπάμε και καιγόμαστε.
Τα όμορφα πράγματα στην ζωή τελειώνουν σύντομα. Έτσι έγινε και με εμας μάλλον
και εξαφανίστηκε όλο αυτό που κάποτε υπήρχε και το ζούσαμε σε όλη την ένταση του.
Σαν νερό κύλησαν εκείνες οι μέρες. Λες και έγινε πριν απο χρόνια ολόκληρα...
Αχ.. Οι στιγμές. Πανέμορφες ήταν.
Έχουν μείνει κάποιες αχνές αναμνήσεις που δεν λένε να σβηστούν οι ρουφιάνες.
Δε βαριέσαι. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια..
Χωρίς ουσία ξεκίνησε αυτο το ποστ, και χωρις ουσια καταλήγει.
Απλά τώρα νιώθω οτι ελάφρυνε το βάρος στην καρδιά μου.
Τι σου κάνει ενα λευκο ηλεκτρονικό χαρτι όμως ε?
Τεεεεεεεελος πάντων. Να με σκέφτεσαι που και που.
Καληνύχτα.