Ξυπνησα νωρις. Ειδα τον ηλιο να με χαιρεταει.. να μου γνεφει καλημερα. Μολις εφτασε αρκετα ψηλα, του'κλεισα το παντζουρι στα μουτρα. Δε μου αρεσει να με κοιταζει καταματα. Κι ετσι εμεινα μονη. Η μαλλον οχι τελειως μονη. Εγω κι ο καφες μου..
Παντα περναω καλα με τον καφε μου. Με ξυπναει γλυκα. Ελληνικος, διπλος, σε μια αγαπημενη παλια κουπα. Ψηνεται και μυριζει ολο το δωματιο. Μπαινει στα ρουθουνια μου και με κανει να χαμογελαω αθελα μου. Αναβω και ενα τσιγαρακι, ετσι, για το καλημερα..
Η προγιαγια μου βουτουσε cream crackers στον ελληνικο. Εκεινα τα παλια, τα πρασινα,που ηταν σαν να ειχαν πολλες στρωσεις? Ε αυτα. Βουτουσα κι εγω. Και περνουσαμε ομορφα. "Τσουπωσε την πορτα πουλοπομ" ,ελεγε. "Μιλα ελληνικα" της ελεγα, πεντε χρονων μωρο.
Βραζει το νερο. Σε λιγο θα γεμισει παλι με αρωματα το σπιτι. Οχι παλι ελληνικο ομως.. ο ελληνικος πινεται με την πρωινη δροσια. Τσαι τωρα. Ειναι αργα για ελληνικο και νωρις για νες. Ρωσσικο τσαι, με λιγο βουνου, μια πρεζα κανελα κ μιση κουταλια μελι. Τ'αφηνεις δυο λεπτα ολα μαζι να κανουνε οργια, και ετοιμο!
Κατι τετοιες μυρωδιες με κανουν να ξεφευγω απο τον φοιτητικο υπνο. Σιχαινομαι να ξυπναω αργα επειδη απλα δεν εχω κατι να κανω. "Τι εγνοιες εχεις κι εσυ.." μου λενε μερικοι. Κι ομως, η εγνοια μου ειναι οτι δεν εχω εγνοιες. Οταν δεν εχεις προβληματα, το μυαλο τα δημιουργει. Αναγκη ειναι να μαστε σκατα, οπως αναγκη ειναι να νιωθουμε χαρα. Ανθρωπινα. Ομορφα. Ωραια.
Οσο νιωθεις, μην ανησυχεις.
Οσο πονας ,μη φοβασαι.
Οσο μιλας, τοσο να ακους.
Οσο πανω κι αν κοιτας, ριξε ενα βλεφαρο παρακατω.
Ειμαστε εδω και ΖΩΝΤΑΝΟΙ..
Σταματω εδω. Εξαλλου το τσαι μου με περιμενει.. Παω να βουτηξω στην γλυκια μοναξια μου.
Και μην ξεχνας, να α
Αστο. 10:48.
