Ушьфыеую

Είμαστε ενα ορμητικο κύμα

που ξέρασε στα τσιμέντα ο Θερμαικός

και δεν τον ένοιαξε τι θ'απογίνει.

Είμαστε μια σπασμένη χορδή κιθάρας

σε παρέα βουνίσιων χίπηδων

παρεά με καπνούς.

Είμαστε τα ξωτικα της νυχτας

που τρομάζουν παιδια στον ύπνο τους

και μετα τ'αγκαλιάζουν ν'αποκοιμηθούν.

Είμαστε ενάντια σε οτι παρασύρει πονηρά τα συναισθήματα

τα κλείνει σε εικονικά κελιά

κι έπειτα τα ξεπουλάει στον πρώτο τυχόντα.

Ειμαστε η οργη των μεγάλων 

που δεν μας καταλαβανε ποτέ.

Τυχαία αγγίγματα και σκουντιές στον δρόμο είμαστε.

Βλέμματα που μαρτυράνε πως η μοναξια δεν ειπε ακόμα

την στερνή της την κουβέντα.

Είμαστε η μελωδία που βγαίνει απο πλανώδιους μουσικούς 

στην καρδιά του φθινοπώρου.

Είμαστε οι σταγόνες της βροχής 

που βιάζουν αλύπητα τα παράθυρα σας.

Είμαστε τα ηλίθια σας σχέδια

και θα γίνουμε τροφή για αδάμαστη σκέψη.

Θα τριγυρνάμε στους δρομους με το φως του φεγγαριού

και θα πηδάμε την αγρια σιωπη σας ουρλιάζοντας.

Θα την πηδάμε ρε, ακούτε;

Θα την πηδαμε και θα της κάνουμε παιδιά

που θα ταίζουν τα όνειρα μας

Σκεφτόμαστε άτακτα και ανορθόγραφα.

Μα διόλου δε μας νοιάζει.

Είμαστε.. είμαστε.

Πολλά είμαστε αδερφέ μου.

Και τα μυαλά μας καταντησαν φυλακες σκέψεων

χωρις διαφυγή σε όμορφα ταξίδια.

Ενα μονάχα ξέρω:

πως δεν είμαστε μονάχοι

.