....

"... Και με πέταξε σαν σκουπίδι.

Η προδοσία κατακλύζει κάθε κύτταρο

 του νεκρικού μου σώματος

και δεν μ'αφήνει να κοιμηθώ.

 Γιατί εκείνο είναι το δύσκολο... 

Ο ύπνος. 

Όταν ξαπλώνεις αργά στο κρεβάτι σου

το μυαλό σου χαλαρώνει...

 κι εκείνη τσουυυυυπ μπαίνει βίαια

και ταράζει τις σκέψεις σου... Η άτιμη..

Και σκεφτεσαι και σκέφτεσαι... 

Και καταλήγεις ότι δεν σου λείπει τόσο πολύ αυτή

όσο οι στιγμές σας.

Στιγμές πρόσφατες που όμως φαντάζουν

 μακρινό και αβέβαιο παρελθόν.

Σιγουρα τις ζησαμε αυτές τις στιγμες? Αναρωτιέσαι...

Ψευτικα λόγια.. Χαμένα λόγια..

 Όλο υποσχέσεις και σ'αγαπώ

που πέρασαν και κάθισαν στην σφαίρα του μυαλού σου.

Και το κακό ειναι ότι δεν φεύγουν.

Στίχοι και ποιήματα βομβαρδίζουν την καρδιά σου 

και την κάνουν να χτυπά και να θυμάται..

Ναι η καρδιά θυμάται, όχι το μυαλό...

Καταραμένες αναμνήσεις...

Βασανίζομαι... ακους?

Βασανίζομαι..."

                     Στον πνευματικο μου αδερφό, 

Γιάννη..