Πέρασε μια ώρα κοπανώντας τραπέζια, κρεβάτια, μπύρες πάνω σε τραπέζια και κρεβάτια, το κεφάλι μου στον τοίχο, το χέρι μου στο παντζούρι και ξέρω πως μπορεί να μη σε νοιάζει, αλλά ρε γαμώ την πουτάνα μου δεν έχω άλλο τρόπο έκφρασης. Δεν έχω που σκατά να τα πω. Για αυτό θα τα γράψω.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν θίγεσαι προσωπικά απο σεξιστικά/ρατσιστικά/ομοφοβικά/φασιστικά σχόλια, συνέχισε με δική σου ευθύνη. Μουνάκι.
Είμαι ανίκανη να συγκροτήσω κάθε σκέψη τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλα θα προσπαθήσω όσο μπορώ, υπόσχομαι.
Θέμα πρώτο, τελευταίο και ασυνάρτητο: Θεσσαλονίκη και αναρχία.
Ωραία πόλη, πουλάκια που κελαηδούν στη Νέα παραλία, μαγαζάρες, μουσικές σκηνές, κάθε λογής κόσμος, παρέες που σε προσκαλούν στο άκυρο να βγείτε, τυχαίες γνωριμίες που οδηγούν σε σεξ ή σε γάμο με άντρες γυναίκες ανήλικα ή εκκολαπτόμενους δολοφόνους. Ναι ρε φίλε. Με αρέσει και μένα εδώ. Γουστάρω να βγαίνω και να βλέπω παντού κόσμο. Γουστάρω μέχρι και το τελευταίο κωλόμπαρο γιατί είναι μέρος μιας κοινωνίας που με καυλώνει. Το παν στη γαμημένη ζωή είναι η ισορροπία. Για να υπάρξει η ισορροπία, που είναι το μέσο, πρέπει να υπάρχουν άκρα. Τα άκρα, αν τα ενώσεις στην γραμμή που ορίζει την δεξιά και την αριστερά, είναι δίπλα δίπλα. Ναι, καλά κατάλαβες, σας βάζω στο ίδιο τσουβάλι με τους χρυσαυγίτες. Μερικοί παλεύετε για το αντίθετο απο αυτούς, μα με τον ίδιο τρόπο. Αν δεν υπήρχε ο φασισμός δεν θα υπήρχαν οι αντίφα και το αντίστροφο. Καλώς η κακώς, τυχαίνει να ελκύομαι από τον αριστεροαναρχικόπωςστονμπουτσοτονλέτε χώρο. Παρόλα αυτά, δεν θεωρούμαι "του χώρου" όπως χαρακτηριστικά θα ακούσεις να λένε οι αναρχιστές που κυκλοφορούν πέρα δώθε στα πανεπιστήμια και δεν χάνουν συνελεύσεις και αυτοοργανωμένα λάηβ και καφενεία και κάθε ειδους "αντίφα" πράξη. Ναι ρε μάγκες. Μαζί σας. Αυτοοργάνωση και αναρχία. Και στέκια σκορπισμένα σε όλη την όμορφη μας πόλη. Εδώ κι εκεί. Στέκια μάυρα, στέκια κοκκινόμαυρα, στέκια σκέτα κόκκινα, στέκια μηδενισμού και στέκια χρωματιστά για τους πιο χαρωπούς. Στέκια χιπχοπ, στέκια πανκ, στέκια μέταλ, στέκια που αργά βάζουν παντελίδη μετά απο stoner live. Χίλια δυο γαμημένα στέκια που αντι να συνεργάζονται, είναι χωρισμένα μεταξύ τους μέχρι δακρύων. Αν είσαι σε ένα στέκι, δεν πας σε άλλο. Κι εγώ αυτά αναγνώστη, δε τα ξερα. Απο πείρα τα έμαθα. Η διάσπαση της διάσπασης την διασπαστική διάσπαση ω ΔΙΑΣΠΑΣΗ. Σας μισώ όλους ρε. Μηδενίζομαι ρε για να μπορώ να σας μηδενίσω. Αλήθεια σας μισώ αλλα σας χρειάζομαι για τα live ρε μουνάκια. Γιατί δεν γουστάρω να πληρώνω για μπάντες που παίζουν τζάμπα ούτως ή άλλως.
Όταν η αριστερά είναι χίλια δυο κομμάτια κι εσύ που είσαι αναρχικός δεν πας σε πάρτυ της ΕΑΑΚ και η ΕΑΑΚ δεν έρχεται στα δικά σου, σε λυπάμαι. Εσένα αναρχικέ που δεν κατέβασες το αφαζοάλμπουμ γιατί το διακινούσε το 902, σε οικτίρω. Εσένα κομμουνιστή που σε χαλάει η μυρωδιά του μπάφου στο πανεπιστήμιο ενώ σπίτι σου καπνίζεις στα κρυφά από το κόμμα λόγω απαγόρευσης του καταστατικού, σε λυπαμαι και σένα. Λυπάμαι κι εσένα αναρχόπουστρα που πας ντυμένος γκόμενα μόνο σε γκεόμπαρα και αν έρθω εγώ με κοιτάς από πάνω μέχρι κάτω με μίσος επειδή τυχαίνει να έχω αιδοίο. Και ναι. Σε κατονομάζω πούστη. Μπορείς να με πεις ελεύθερα σεξίστρια. Είμαι ρε μουνάκι. Λέω την λέξη μουνάκι διακόσιες φορές τη μέρα. Έλα και κρέμασε μου κουδούνια. Και μένα, και όποιον το κάνει. Σου αρκεί; Χαίρομαι.
Ανοιχτές συνελεύσεις λέει. Ανοιχτές για ποιόν; Που πήγα και με κοιτούσαν σαν ασφαλίτισσα; Γιατί; λόγω εμφάνισης; Δεν είμαι αρκετά πάνκισσα για τα γούστα σας; Δεν είμαι αρκετά λεσβία για σας, επειδή ξυρίζω τη μασχάλη κι αποτριχώνω το μουστάκι μου; Τι θέλετε να κάνω για να με δεχτείτε; Και άντε εμένα γράψτε με στα αρχίδια σας ή στις μουνάρες σας λεσβίες ακτιβίστριες φίλες μου. Κοιτάχτε λίγο να τα βρείτε μεταξύ σας. Όταν δεν μπορείτε να συνυπάρξετε, δεν μπορούμε να σας στηρίζουμε όλους. Μετά κλαίγεστε που δεν είχατε κόσμο και ανταπόκριση. Αυτά να τα σκέφτεστε όταν μας περνάτε απο ιερά εξέταση να δείτε πόσα κιλά μαχητικοί αντιφασιστές είμαστε.
ΜΑΛΑΚΑ μου, η δουλειά του μέλλοντος στη Θεσσαλονίκη, θα είναι ένα γραφείο, που έπειτα απο συνέντευξη με τον εκάστοτε υπεύθυνο, θα σου λένε ποιο χρώμα στεκιού σου ταιριάζει. Κάτι σαν συνοικέσιο αναρχίας. Είσαι μηδενιστής; Θα πας εκεί. Είσαι lgbtgtp? Απο δω παρακαλώ. Ναι ναι, περάστε, ντυθείτε έτσι και δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
Επίσης, αναρχικοί, υπάρχει μια λέξη γαμάτη αν γίνεται πράξη. Λέγεται ΣΥΝΕΠΕΙΑ. Ξέρω, είστε κατά της αρχής, κατά του νόμου, κατά της καταστολής και μπλα μπλα μπλα, αλλά ρε γαμώ την πουτάνα. Λέμε να συναντηθουμε στις 8. Μην έρχεσαι στις 10 με τον μπάφο στο χεράκι με ύφος κουλτουροχίπη καλοτεχνίτη αφού τελείωσε σουρεαλιστικό πίνακα, γκέγκε; Είπαμε να κάνουμε συζήτηση. Καλός κι ο μπάφος, δε λέω, σε χαλαρώνει. ΑΛΛΑ ΔΕ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ. Δεν μπορώ να κάνω αίτηση στις 4 για να σου μιλήσω στις 5.
Θίγεσαι; Το παίρνεις προσωπικά; Καλά κάνεις. Τι νομίζεις ότι εγώ είμαι γαμάτη; Οτι το παίζω έξυπνη; Ούτε καν μουνάκι. Σκατα κι απόσκατα είμαι κι εγώ. Νομίζεις ότι όλο αυτό το ξέσπασμα είναι για κακό; Ούτε καν ρε μαλακισμένο. Μα δεν είναι ούτε για καλό. Είναι για να μιλήσουμε λίγο, να απαντήσεις λίγο, να μου δώσεις λίγη γαμημένη σημασία και να μην με κοιτάς σαν εξωγήινο όταν σε πλησιάζω για να πούμε μια ανθρωπινη κουβέντα.
Την επόμενη φορά που θα σας πω γεια και θα μου απαντήσετε με ειρωνία, δεν θα κάνω τίποτα.
Αλλά όταν θα ζητάτε υποστηρικτές δεν θα τρέχω για την πάρτη σας μουνάκια. Καλή η διαφήμιση, μα καλύτερη η δυσφήμιση. Τα λέμε στο δρόμο. Ναι στον ίδιο δρόμο που θα αράζω κι εγώ με άτομα ελεύθερα που δεν καθορίζουν την ζωή τους από ένα γαμημένο χρώμα και όταν σου μιλάνε, χαμογελάνε παλιομαλάκα υποτιθέμενε αριστερέ της Θεσσαλονίκης.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΩ κάθε κλίκα, κάθε ομάδα και κάθε κίνημα που είναι υπόδουλο σε άλλες ομάδες.
Ναι ρε. Καταδικάζω.
Και μετά αναρωτιέμαι γιατί ανθεί ο αναρχομηδενισμός στις μέρες μας. Καλύτερα να γυρίσω στο χωριό μου ρε, που είμαστε 500 χρόνια πίσω αλλα τουλάχιστον ο φασισμός είναι ξεκάθαρος και δεν κρύβεται πίσω απο στέκια και οργανώσεις.
Τα κεκαλυμμένα σκατά με ενοχλούν περισσότερο ρε. Λίγη κατανόηση, λίγο παραπάνω διάβασμα για όλους μας και λίγη αλληλεγγύη ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ
Στα διάλα όλοι σας
Ανοιχτές συνελεύσεις λέει. Ανοιχτές για ποιόν; Που πήγα και με κοιτούσαν σαν ασφαλίτισσα; Γιατί; λόγω εμφάνισης; Δεν είμαι αρκετά πάνκισσα για τα γούστα σας; Δεν είμαι αρκετά λεσβία για σας, επειδή ξυρίζω τη μασχάλη κι αποτριχώνω το μουστάκι μου; Τι θέλετε να κάνω για να με δεχτείτε; Και άντε εμένα γράψτε με στα αρχίδια σας ή στις μουνάρες σας λεσβίες ακτιβίστριες φίλες μου. Κοιτάχτε λίγο να τα βρείτε μεταξύ σας. Όταν δεν μπορείτε να συνυπάρξετε, δεν μπορούμε να σας στηρίζουμε όλους. Μετά κλαίγεστε που δεν είχατε κόσμο και ανταπόκριση. Αυτά να τα σκέφτεστε όταν μας περνάτε απο ιερά εξέταση να δείτε πόσα κιλά μαχητικοί αντιφασιστές είμαστε.
ΜΑΛΑΚΑ μου, η δουλειά του μέλλοντος στη Θεσσαλονίκη, θα είναι ένα γραφείο, που έπειτα απο συνέντευξη με τον εκάστοτε υπεύθυνο, θα σου λένε ποιο χρώμα στεκιού σου ταιριάζει. Κάτι σαν συνοικέσιο αναρχίας. Είσαι μηδενιστής; Θα πας εκεί. Είσαι lgbtgtp? Απο δω παρακαλώ. Ναι ναι, περάστε, ντυθείτε έτσι και δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
Επίσης, αναρχικοί, υπάρχει μια λέξη γαμάτη αν γίνεται πράξη. Λέγεται ΣΥΝΕΠΕΙΑ. Ξέρω, είστε κατά της αρχής, κατά του νόμου, κατά της καταστολής και μπλα μπλα μπλα, αλλά ρε γαμώ την πουτάνα. Λέμε να συναντηθουμε στις 8. Μην έρχεσαι στις 10 με τον μπάφο στο χεράκι με ύφος κουλτουροχίπη καλοτεχνίτη αφού τελείωσε σουρεαλιστικό πίνακα, γκέγκε; Είπαμε να κάνουμε συζήτηση. Καλός κι ο μπάφος, δε λέω, σε χαλαρώνει. ΑΛΛΑ ΔΕ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ. Δεν μπορώ να κάνω αίτηση στις 4 για να σου μιλήσω στις 5.
Θίγεσαι; Το παίρνεις προσωπικά; Καλά κάνεις. Τι νομίζεις ότι εγώ είμαι γαμάτη; Οτι το παίζω έξυπνη; Ούτε καν μουνάκι. Σκατα κι απόσκατα είμαι κι εγώ. Νομίζεις ότι όλο αυτό το ξέσπασμα είναι για κακό; Ούτε καν ρε μαλακισμένο. Μα δεν είναι ούτε για καλό. Είναι για να μιλήσουμε λίγο, να απαντήσεις λίγο, να μου δώσεις λίγη γαμημένη σημασία και να μην με κοιτάς σαν εξωγήινο όταν σε πλησιάζω για να πούμε μια ανθρωπινη κουβέντα.
Την επόμενη φορά που θα σας πω γεια και θα μου απαντήσετε με ειρωνία, δεν θα κάνω τίποτα.
Αλλά όταν θα ζητάτε υποστηρικτές δεν θα τρέχω για την πάρτη σας μουνάκια. Καλή η διαφήμιση, μα καλύτερη η δυσφήμιση. Τα λέμε στο δρόμο. Ναι στον ίδιο δρόμο που θα αράζω κι εγώ με άτομα ελεύθερα που δεν καθορίζουν την ζωή τους από ένα γαμημένο χρώμα και όταν σου μιλάνε, χαμογελάνε παλιομαλάκα υποτιθέμενε αριστερέ της Θεσσαλονίκης.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΩ κάθε κλίκα, κάθε ομάδα και κάθε κίνημα που είναι υπόδουλο σε άλλες ομάδες.
Ναι ρε. Καταδικάζω.
Και μετά αναρωτιέμαι γιατί ανθεί ο αναρχομηδενισμός στις μέρες μας. Καλύτερα να γυρίσω στο χωριό μου ρε, που είμαστε 500 χρόνια πίσω αλλα τουλάχιστον ο φασισμός είναι ξεκάθαρος και δεν κρύβεται πίσω απο στέκια και οργανώσεις.
Τα κεκαλυμμένα σκατά με ενοχλούν περισσότερο ρε. Λίγη κατανόηση, λίγο παραπάνω διάβασμα για όλους μας και λίγη αλληλεγγύη ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ
Στα διάλα όλοι σας
3 σχόλια:
Θα σου πρότεινα να ψαχτεις με σοβαρους αναρχικούς (αν φυσικά σε ενδιαφερει).Το γεγονος οτι το πολιτικο μοντέλο που προτεινω βρίσκεται έρμαιο στα χερια (αυτο)περιθωριοποίηνενων στοιχείων,με εξοργιζει,ναι.Επειδη πρωτα απο ολα,δημιουργείται η εικονα που περιεγραψες (η οποια θεωρω πως ειναι απολυτη και υπερβολική,παρόλο που εχει καποια ψυγματα αλήθειας),σε ατομα οπως εσυ,που δειχνουν ενα ενδιαφερον,πανε σε μια συνέλευση,τους θεωρουν υποπτους επειδη δεν εχουν extreme look,και δεν τους μιλανε,δεν τους κοιτανε.Μου εχει συμβει το ιδιο,σε μικρη σχετικα ηλικια,και εφαγα την πρωτη μου ξενερα.Οι περισσότεροι στο στεκι της μικρης επαρχιακης πολης μου,ετσι με εβλεπαν.Οχι ομως ολοι,το τονιζω.
Με τα λιγα και με τα πολλα,εκατσα εψαξα καποια πραγματα μονος μου.Εφτασα σε σημειο να θεωρω οτι ο αναρχισμος εχει διαβρωθεί.Οτι δεν αποτελεί την μετεξέλιξη του ουτοπικου σοσιαλισμού,οτι δεν εμπνέεται απο την εξεγερση της Κροστάνδης,την Μαχνοβτσινα και την κοινωνική επανασταση στην Ισπανία,το 1936.Οτι η κραυγες των εξεγερμενων του προηγούμενου αιωνα αντικατασταθηκαν απο τις μεταμοντέρνες μπαρούφες του ατυπου αρχηγισκου της ανικανης διαχειριστικης συνέλευσης ενος αυτοδιαχειριζομενου καφενειου.
Αυτο πιστευα λοιπον,μέτα την απογοήτευση που με κυριεψε.Ημουν τυχερός ομως.Αφου καταλαβα οτι οι ελευθεροι κοινωνικοι χωροι (κοινωνικοι,το τονιζω) αποτελουν εργαλειο στα χερια του ελευθεριακου κινηματος,γνωρισα τον Μιχαηλ Μπακουνιν,τον Ρουντολφ Ροκερ,τον Πιοτρ Κροποτκιν,και αλλους ελευθερίακους στοχαστες του αναρχισμου και του αναρχοσυνδικαλισμου,και κολλησα εκει.
Εγραψα πολλα,δεν ξερω αν αυτο ειναι καλο η οχι.Αν ενδιαφερεσαι, βρες κανενα βιβλίο απο οσους προανεφερα.Τα αγαπημενα μου ειναι τα εξης:Αναρχισμος και οργανωση,η κατακτηση του ψωμιού,θεος και κράτος.
Διαβασε τα,και κρινε αναλογως.
Το ότι έγραψες πολλά δεν ειναι είτε καλό είτε κακό, σίγουρα πάντως είναι χρήσιμο. Για μένα τουλάχιστον.
Ισως να μην τα εψαξα σωστά. Ίσως να μην πήγα σε όσες συνελεύσεις έπρεπε. Απλά έβγαλα την οργή και την απογοήτευση μου γιατι όπως παντα, ήρθα με λάθος εντύπωση από μια επαρχιακή πόλη στην Θεσσαλονίκη. Εν πάση περιπτώσει όμως.
Ευχαριστώ για τις προτάσεις βιβλίων, να'σαι καλά. Τον Ρουντολφ Ροκερ δεν τον ήξερα. =]
Δεν κάνει τιποτα :)
Απο τις καταληψεις της σαλονικας,προτεινω την Λιμπερτατια...
Απο σοβαρες ελευθεριακες οργανωσεις,προτεινω την Ροσιναντε (κανουν παρα πολυ καλη δουλεια σε πανελλαδικο επίπεδο,εχουν παρουσία σε αρκετες πολεις της χωρας),την ΕΣΕ (η οποια ειναι εξαιρετικα ολιγομελης,και δυστυχως βρισκεται υπο διαλυση),και την ελευθερίακη πρωτοβουλία σαλονικης.Ριξε μια ματια,αν θελεις. :)
Δημοσίευση σχολίου