φέηλ

4 Απριλίου 2011. Κι εγώ μόνη. Αγκαλιά με ένα μαύρο λάπτοπ
που έχει αποδειχτεί πολύ καλός μου φίλος. Το ρολόι μου λέει 20:48.
Έτσι απλά κυλούν οι μέρες, οι ώρες, τα δευτερόλεπτα.
Έτσι κύλησε και η σημερινή μέρα. Σαν όλες τις άλλες..
Μείον μια μέρα λοιπόν από αυτές που υπάρχουν στο τετράδιο της ζωής μου.
Μεγαλώνουμε. Γεγονός.
Άραγε, όταν θα'χει περάσει ο καιρός, θα θυμάμαι αυτήν την μέρα στις 20:48?
Ισως ναι. Πιθανόν όχι.
Αλλα.. Έχει τόση σημασία?
Σήμερα πίνουμε στην υγειά του Νίκου που ξεπέρασε την Στέλλα.
Να'σαι καλα.
Καμένα πράματα για λίγους