Άγγελοι χωρίς φτερά

Πού να γυρίζεις? Πού να'σαι άραγε μικρέ μου άσπλαχνε έρωτα,

 καθώς εγώ φτύνω τα λόγια μου σε ένα άψυχο παλιοκούτι...?

Το μυαλό μου θολώνει κι εσύ δεν χάνεις ευκαιρία να το κυριαρχείς...

Ξεγλιστράς μέσα στην νύχτα σαν τον κλέφτη και έρχεσαι να μου πάρεις το όνειρο

να μου πηδήξεις την χαρά, χίλια κομμάτια να την κάνεις...

Σ'αρέσει... Το ξέρω σ'αρέσει να μ'αφήνεις μόνη κ έρημη με μόνη συντροφιά

ένα ποτήρι με αλκοόλ και ένα τσιγάρο μάγκικο ,στριφτό να κρέμεται στο χέρι..

Χάθηκα μες στους καπνούς μικρέ μου έρωτα και ψάχνω δρόμο να γυρίσω..

Μα νά'σαι πάλι, πετάγεσαι στα μάτια μου μπροστά και με τρομάζεις...

Παίζεις... Παίζεις όπως κρυβόμασταν , παιδιά θυμάμαι, αργά στην γειτονιά μου...

Μα μεγαλώσαμε, δεν θα'πρεπε καν να παίζουμε σαν τότε...

Ποτέ δε με κατάλαβες.. Ποτέ δεν ακουσες τα λόγια μου 

κι έψαχνες πράματα σύνθετα, περίπλοκα και βάλε..

Μ'αφησες στη βροχή να περιμένω και ξεπάγιασα

ναι ξεπάγιασα -εγώ- για όνειρα γκρεμισμένα....

Και μένα μου φτανε μα κουβέντα μοναχά 

να πάρω την απόφαση να ζήσω....

Τώρα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια. Ηδη έχω παγωσει.

Μάθε λοιπον πως ένα σου σαγαπάω μόνο ήθελα

να παψω πια λοιπον κι εγω -ναι εγω- 

να ζω στα ξεχασμένα...