τελευταία χάνομαι αρκετά
ή μάλλον όχι εγώ
το κορμί μου, σε ουσίες
και οι ουσίες του εγκεφάλου μου
πάνω σε ξένα κορμιά
ή καλύτερα κορμιά αγνώστων
που έπαψαν να'ναι ξένα
γιατί για μια στιγμή
-τουλάχιστον-
γίνανε δικά μου
χάνομαι όμως και χάνω αρκετά
και δε θυμάμαι τι είχα ανάγκη να ξεχάσω
ο χρόνος δεν φτάνει ούτε για ζήτω να σκεφτώ
μονάχα μου κλέβει στιγμές
και αναμνήσεις
θέλω να είμαι ήσυχη
αλλά όχι μόνη
ή τουλάχιστον θέλω
να μείνω λίγο μόνη μαζί σου
να αλλάζουμε σκέψεις
όσο εύκολα αλλάζουν χέρια τα τσιγάρα μας
εσύ να πίνεις κρασί
κι εγώ να πίνω εσένα
χωρίς μέτρο κι ασταμάτητα μέχρι να ζαλιστώ
κι εσύ να ξενερώσεις και να φύγεις
για να μείνω πάλι μόνη
να διαγράψω τον ψυχαναγκαστικό μου κύκλο
να ηρεμήσω
να πιω
και να ξεράσω τα φιλιά σου στο γραφείο
θα σε βρίσκω παντού
μέχρι να ψάξω κάτι άλλο
σε φακέλους με σβησμένες φωτογραφίες
σε βρώμικα παγκάκια
σε γεμάτα στάχτη τασάκια
σε άδεια μπουκάλια
και γεμάτες
ψυχές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου