Φθινοπώριασε καρδιά μου.. Έρχεται χειμώνας. Κρυώνω..
Σηκώνεσαι το πρωί και βλέπεις τσούρμο τα παιδιά της γειτονιάς
με κάτι τσάντες πιο μεγάλες από αυτά τα ίδια,
τα αγοράκια να φοράνε Μπάκουγκαν και Γκορμίτι
και τα κοριτσάκια Μπάρμπι και Ντισνευ πριγκίπισσες...
Και τα βλέπεις που λες να προχωράνε προς τα πάνω, στο σχολείο..
Θυμάσαι τον εαυτό σου καρδιά μου, ναι, που σηκωνόσουνα κι εσύ πρωι
και έπινες το γάλα σου, έπαιρνες τα φιλιά της μαμάς σαν φυλαχτό
και εφευγες.. Χωρίς να σε νοιάζει τίποτα, τα μαλλιά σου, τα ρούχα σου.
Πέρασαν τα χρόνια μπροστα απο τα ματια μας και ακόμα δεν το συνειδητοποιήσαμε..
Ότι δεν θα ξαναπάμε σχολείο, ότι πια η μαμά δεν θα δικαιολογεί απουσίες,
ότι φευγουμε... Ναι καρδιά μου, σε παιρνω μαζί μου και φευγουμε, μόνοι εγώ κι εσύ.
Φεύγουμε από δω που μεγαλώσαμε και πάμε κάπου
-όχι δα και τόσο μακριά-αλλά κάπου τελοσπαντων..
Κάπου που θα έχω μόνο εσένα συντροφια.. από επιλογή..
Κάπου που θα μπορώ καρδιά μου να σε κρατησω στα χέρια και να σου ζητησω
ΣΥΓΝΩΜΗ που επέτρεψα να σε πληγώσουν
ΣΥΓΝΩΜΗ που δεν σε σεβάστηκαν γιατί εγώ σε άνοιξα διάπλατα
μεσα στον ενθουσιασμό μου και σ'έδωσα έτσι απλά χωρις να σε ρωτήσω.
Μπορώ ακόμα να κάτσω να μαζεψω τα κομματάκια σου ένα ένα.
Δεν κουράστηκα, σου το υπόσχομαι... Ναι σου το υπόσχομαι..
Αλλά μη με πιστευεις ξανά θα είναι λάθος. Μην με εμπστεύεσαι πια,
σε απογοήτευσα καρδιά μου
και να τώρα που μιλάμε πάλι σκέφτομαι να σε δώσω κάπου.
Είμαι αδιόρθωτη.. Μα σε χρειάζομαι για να ζήσω.
ΣΥΓΝΩΜΗ. Μ'ακους καρδιά μου? ΣΥΓΝΩΜΗ..
Φθινοπώριασε καρδιά μου.. Έρχεται χειμώνας. Κρυώνω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου