Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόση σοφία μπορεί να χωρέσει σε ένα τελειωμένο κουτάκι απο σπίρτα?
Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο αναποφάσιστος μπορεί να γίνει ο ουρανος?
Έχεις σκαρφιστεί ποτέ κάποιο ειδικό σχέδιο για να καταφέρεις να ασφαλίσεις την μυρωδιά κάποιου και να την έχεις για πάντα?
~
Ψάχνω να βρω πολλά πράγματα. Μέσα σε αυτά είναι και το νόημα της ζωής, η αξία του να υπάρχεις ή όπως αλλιώς το λένε τελοσπάντων. Η διαδικασία περίπλοκη και το τέλος αβέβαιο.
Σημασία έχει το ταξίδι λένε. Τους πιστέυεις? Τους πίστεψες ποτέ σου?
Μέσα σε ένα τόσο δα πραγματάκι ίσως κρύβεται κάτι από αυτά που ψάχνεις. Ποτέ μην το αμφισβητήσεις αυτό. Μη σταματήσεις να ψάχνεις. Σε κάθε μου μικρό ή μεγάλο ταξίδι συνάντησα πολλά. Τύπους που δεν ξερνάγανε φωτιές από τα μάτια τους, ανθρώπους που μιλούσανε για άλλες διαστάσεις, μωρά που μάθαιναν να περπατάνε. Όλα αυτά μου πρόσφεραν την τροφή για να συνεχίσω. Δεν έκανα τίποτα μόνη μου μικρέ μου αναγνώστη, αυτό στο υπογράφω.
Σε αυτό μου το ταξίδι λοιπόν νομίζω πως ανακάλυψα ένα περίεργο πλάσμα της φύσης. Τα μαλλιά του ήταν φτιαγμένα από ιδέες, το σώμα του σχηματισμένο από φύλλα του δάσους, η καρδιά του από απαλό μετάξι και το πρόσωπό του, αγέλαστο συνήθως, φτιαγμένο από χαμένα όνειρα μεγάλων. Ήταν κλεισμένο στην ντουλάπα μου αλλά ποτέ δεν το έιχα δει μέχρι τότε. Αναρωτήθηκα ξαφνικά αν μπορούσε να μιλήσει, μα η ερώτηση πνίγηκε μέσα μου. Κατάλαβα πως δεν χρειαζόταν να μιλήσω, γιατί με άκουγε και με καταλάβαινε πριν προλάβω καν να σκεφτώ. Ήταν λέτε στην φαντασία μου? Ίσως και να ήταν.
Από την μέρα που το βρήκα μου υποσχέθηκα να μην το αφήσω ποτέ.
Και να μην το αφήσω να με αφήσει.
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα η αν θα τα καταφέρω.
Μπορεί να ήταν απλά μια παραίσθηση στο ανόητο κεφάλι μου. Μπορεί.
Αλλα αυτό σε τι το εμποδίζει από το να είναι αληθινό?
~
Η ομορφιά κρύβεται στα νεκρά φτερά μιας πεταλούδας που έζησε προχτές.
Η βροχή μπορεί να σε κάνει να κλάψεις πριν προλάβει να πέσει.
Όσο δυνατά και να τραγουδήσεις όμως, η μουσική σου δεν θα φτάσει ποτέ σε ένα κουφό ακροατήριο.
